Eski Almanya Başbakanı Angela Merkel, Yunanistan’daki mali kriz ve dönemin Alexis Tsipras başta olmak üzere ülkenin başbakanlarıyla olan ilişkileri hakkında oldukça ilginç bilgiler içeren yeni kitabını yayımladı.
Angela Merkel’in anısı Özgürlük: Anılar 1954-2021, 26 Kasım’da otuz ülkede yayınlandı.
Merkel’in görev süresi yeni kitabında detaylandırıldı
Kitap, okuyuculara, Almanya’nın savaş sonrası en etkili şansölyelerinden biri olan Angela Merkel’in kariyeri hakkında derinlemesine kişisel ve politik bir yansıma sunuyor. Zaten ön siparişlere dayalı çok satan kitap, Avrupa siyasetindeki en önemli anları bir Alman liderin bakış açısından ele alıyor.
Merkel’in hesabında, Yunanistan mali kriziyle uğraşan toplam üç Yunan başbakanıyla olan etkileşimleri yer alıyor: George Papandreou, Antonis Samaras ve Alexis Tsipras.
Merkel, samimi anekdotlar ve deneyimlerine ilişkin ayrıntılı açıklamalar aracılığıyla, Avrupa Birliği’nin bir bütün olarak birçok cephede zorluklarla karşı karşıya olduğu bir dönemde fiilen Avrupa lideri olarak oynadığı rolün altını çiziyor.
Merkel kitabının büyük bir bölümünü Avrupa’daki borç krizine ve daha spesifik olarak Yunanistan mali krizine ayırıyor.
Kitabında, diğer Avrupalı liderlerle yaşadığı eşsiz deneyimleri ve onların Yunanistan’ın kurtarma planına ilişkin müzakereler sırasında kapalı kapılar ardında yaptıkları tartışmaları anlatıyor. Anılarındaki düşünceleri, hayal kırıklıklarının, siyasi zorlukların ve beklenmedik dostluk anlarının, Avrupa’nın en büyük ekonomisinin yönetimindeki görev süresini nasıl belirlediğini gösteriyor.
Angela Merkel ve Georges Papandreu
Merkel’in Yunanistan’a dair anıları, Yunanistan’ın 2009’dan 2011’e kadar sosyalist başbakanı olan George Papandreou ile başlıyor. Onunla ilk görüşmeleri, tüm avro bölgesi somut bir yakın çöküş tehlikesiyle karşı karşıyayken, büyük bir öfkeyle işaretlenen kurtarma paketi aşamasının başlangıcında gerçekleşti. . .
Merkel, ilk toplantılarının açıkça verimsiz olduğunu belirterek, George Papandreu ve ekibinin Yunanistan’ın zor ekonomik durumuna çözüm bulma yönünde kararlı planların eksikliğiyle karakterize olduğunu belirtti. Bu, dönemin PASOK hükümetinin ne kadar hazırlıksız olduğunu ve merkez sağ Karamanlis hükümetinin yerine Papandreu hükümetinin geçtiği son yıllarda ülkenin mali durumunun ne kadar kötü olduğunu gösteriyor.
Örneğin, GSYİH’nın yüzde dört puanı tasarruf ederek piyasa güvenini yeniden tesis etme stratejisi sorulduğunda Papandreu daha fazla zaman istedi. Merkel, krizin aciliyeti göz önüne alındığında bu tepkiyi şaşırtıcı bulduğunu hatırlıyor.
Merkel’e göre, önemli iletişim sorunları durumu daha da kötüleştirdi; tercümanlar 2010’un başlarındaki ilk müzakereler sırasında ortak bir zemin bulmaya çalışan liderlere ayak uydurmakta zorlanırken birden fazla dil arasında yapılan tartışmalarla birlikte.
Merkel’in açıklaması, o zamanki Yunan hükümetinin aciliyet eksikliği olarak algıladığı durumdan ve Yunanistan ve Avrupa ekonomisi için bu olağanüstü zor dönemde Papandreu’nun somut adımlarından duyduğu hayal kırıklığını açıkça gösteriyor.
Merkel ve Antonis Samaras
Diğer liderlere ilişkin ayrıntılı açıklamalarının aksine, Merkel’in Yunanistan’ın bir sonraki başbakanı muhafazakar Antonis Samaras hakkındaki portresi şaşırtıcı derecede kısa ve eleştirel.
Samaras, muhafazakar Yeni Demokrasi partisi, sosyal demokrat PASOK partisi ve küçük sol görüşlü Demokratik Sol parti arasında bir koalisyon hükümetine liderlik etti.
Merkel, Samaras hükümetinin başarısızlığını, Yunanistan’ın ikinci kurtarma paketi kapsamında gereken reformları tam olarak uygulayamamasından sorumlu tutuyor. Eski Alman şansölyesine göre bu, Yunan kamuoyunun yaygın öfkesinde önemli bir faktördü.
Alexis Tsipras’ın iktidara gelmesiyle birlikte ülkedeki ilk sol hükümetin seçilmesinin yolunu açan da işte bu toplumsal hoşnutsuzluktu. Merkel’in Samaras hakkındaki sert tutumu, görev süresinin Yunanistan’ı ve onun Avro Bölgesi’ndeki konumunu istikrara kavuşturmak için kaçırılmış bir fırsat olduğunu gösteriyor.
Merkel ve Yunanistan’ın düşmanı Alexis Tsipras
Angela Merkel ile sol görüşlü SYRIZA partisinin lideri Alexis Tsipras arasındaki ilişki, kitabında çok daha ayrıntılı ve derinlemesine anlatılıyor ve Çipras’ın kışkırtıcı yaklaşımının 2015’teki önde gelen Avrupalı aktörleri nasıl büyülediğini ve hatta korkuttuğunu gösteriyor.
Merkel anılarında, Mart 2015’te Berlin’de dönemin Yunanistan Başbakanı Çipras’la yaptığı ilk resmi görüşmeyi şöyle anlatıyor:
“Varışı ertelendi çünkü Başbakanlık binasının önünde arabadan inip Sol Parti (Die Linke) göstericilerini bizzat selamlamak zorunda kaldı. Uzaktan “Yaşasın uluslararası dayanışma” sloganları kulağıma ulaştı. Sadece orada kalışının, daha başlamadan ziyaretinin atmosferini gölgede bırakacak kadar uzun sürmeyeceğini umuyordum.
“Çipras gerçekten de çok geçmeden geldi ve dost canlısı ve sakinleştirici bir gülümsemeyle arabadan indi. Onu selamladım ve ön programı hakkında kısa bir yorumda bulundum. Destekçilerini asla unutmamak gerektiğine güvenle ve diplomasiyle karşılık verdi. Gülümseyerek kabul ettim.
Aralarındaki güçlü farklılıklara rağmen Merkel, Çipras’ı diyaloğa açık, erişilebilir bir politikacı olarak tanımlıyor.
İlk görüşmeleri siyasi müzakerelerden aile hayatı gibi kişisel konulara kadar uzanıyordu ve her iki taraf da Atina ve Berlin’in ortak zemin bulabileceği alanları belirlemeye çalışırken temkinli bir işbirliği atmosferi yarattı.
Merkel ayrıca, Yunanistan’ın “Grexit” olarak adlandırılan Avro Bölgesi’nden ayrılma ihtimaliyle karşı karşıya olduğu 2015 yazında Çipras’ın stratejik yaklaşımına ilişkin büyüleyici bir bakış açısı sunuyor.
Ayrıca Merkel, Tsipras hükümetinin 5 Temmuz 2015’te AB kurtarma paketinin önerilen koşulları konusunda referandum düzenleme kararı karşısında gerçekten şaşkına döndüğünü söyledi.
Merkel’e göre bu, Avrupalı liderleri tamamen şaşırtan bir karardı.
Merkel başlangıçta bunu Yunanistan’ın Avro Bölgesi’nden ve potansiyel olarak AB’den çıkmasına yol açabilecek tehlikeli ve istikrarı bozan bir kumar olarak görse de, daha sonra bunun Çipras’ın Yunan vatandaşlarına hükümetinin bunu yaptığını gösterme yönündeki uzun süredir planlanmış ve hesaplanmış çabalarının bir parçası olduğunu kabul etti. çabalarını tüketti. Seçim vaatlerini bozmadan ve kemer sıkma önlemlerini kabul etmeden önce tüm seçenekler.
Merkel kitabında, Çipras’ın kendisine ve Fransa Cumhurbaşkanı Hollande’a, Yunan hükümetinin kurtarma programının şartları konusunda referandum yapılmasına karar verdiğini bildirdiğini açıklıyor. Merkel kendisine Yunan hükümetinin Yunan halkından neye oy vermesini isteyeceğini sorduğunda Çipras şöyle yanıt verdi: “Hayır, elbette.”
“Siyasi hayatım boyunca yaptığım telefon görüşmeleri arasında beni en çok şaşırtan bu oldu herhalde. Bir süre Hollande ve ben suskun kaldık” diye itiraf ediyor.
Merkel ayrıca Temmuz 2015’te Yunanistan ile AB arasında yapılan dramatik müzakerelere de dikkat çekiyor. Bu müzakereler, üçüncü ve son kurtarma paketi üzerinde anlaşmaya varılmasıyla sonuçta Yunanistan’ın Avro Bölgesi’ndeki yerini güvence altına aldı.
Merkel, Çipras’ın referandumdan sonra nasıl uzman müzakerecileri masaya getirdiğini, bunun sonucunda önemli mali destek sağlayan ve Yunanistan’ın eski kredilerinin geri ödeme sürelerini uzatan bir anlaşmaya vardığını anlatıyor.
Bu çalkantılı dönemi anlatan Merkel, kitabında Yunanistan’ın ve onun Avro Bölgesi’nde hayatta kalmasının yalnızca ekonomik bir zorunluluk değil, aynı zamanda Avrupa için siyasi bir zorunluluk olduğunu, çünkü demokrasinin beşiği olarak bilinen bu ülkenin Avrupa için özellikle önemli olduğunu savunuyor. . bölge.
Merkel, Yunanistan hakkındaki düşüncelerini Ocak 2019’da, Alman lider olarak görev süresinin sonuna doğru, kurtarma programlarının sona ermesinin ardından Yunanistan’a yaptığı ilk resmi ziyaret sırasında Pire’deki bir deniz ürünleri restoranında Çipras ile yemek yediği dönüm noktasıyla noktalıyor. .
Merkel ve Çipras daha sonra 2015’teki olaylara geri döndüler ve Çipras, Yunanlıları, hükümetinin ülkelerinin avro bölgesi üyeliğini korurken kemer sıkma politikalarına karşı sıkı bir mücadele verdiğine nasıl ikna etmeye çalıştığını anlattı.
Merkel kitabında bu dengeleme eyleminin sonuçta hem Yunanistan’ı hem de bir bütün olarak avro bölgesini güçlendirdiğini kabul ediyor.
