Cennetin kökenleri
“Cennet” teriminin eski bir kökeni vardır. Duvarlarla çevrili bir bahçeyi ifade eden Farsça çiftidaeza kelimesinden gelir. Bu izole ve cennet gibi bir alan fikri, öbür dünyaya ilişkin çeşitli dini ve kültürel anlayışları etkilemiştir.
Örneğin Herodot’un “Tarihler” adlı eserinde Pers cennetleri kraliyet parkları veya avlanma alanları ile temsil edilmektedir. Krallar bu yerlere gücün ve ilahi lütfun sembolü olarak değer veriyorlardı.
Herodot şöyle yazıyor: “Her şehirde özel bir park ya da cennet vardı… Bu parklar sadece güzel değildi. Genç Persler burada binicilik ve atıcılık gibi temel becerileri öğrendiler. »
Benzer şekilde, İbranice İncil’in Yunanca tercümesi olan Septuagint, Cennet Bahçesi’ni tanımlamak için paradeisos terimini kullanmıştır. Pers kavramı ile sonraki Yahudi-Hıristiyan mükemmel ilahi bahçe tasavvurları arasındaki bu bağlantı önemlidir.
İran ve Mezopotamya’daki antik cennet
Farsça Firdevs kavramı İslam geleneğinde cennet bahçesi fikrine evrilmiştir. Başlangıçta Ferdous, çift kanatlılara çok benzeyen, duvarlarla çevrili bir bahçe tasarladı.
Avestan metinlerinde ilahi bir ödülü, idealleştirilmiş bir barış ve refah alanını sembolize eder. Kur’an, Firdevs’ten kısaca Cennetin en yüksek katlarından biri olarak söz eder ve “ebedi ikamet bahçeleri; altlarından nehirler akar.”
Zamanla Ferdous cennetin merkezi bir simgesi haline geldi. Yeryüzündeki İran bahçeleri bu kavramı yansıtıyordu. Örneğin Koreş’in bahçesi, akan nehirleri ve bereketli bitki örtüsüyle ilahi bahçeyi çağrıştırıyordu.
Bu yeryüzü cennetleri, sadıkları bekleyen ruhi cennetin fiziksel hatırlatıcıları olarak hizmet ediyordu.
Yunanistan: Olympus ve Champs Élysées, eski bir cennet
Antik Yunan’da cennet fikri başka bir biçime büründü. Yunanlılar Champs Elysées’yi kahramanların ve erdemlilerin son dinlenme yeri olarak hayal ettiler. Bu tarlaları, ölülerin sonsuz mutluluk içinde yaşadığı, sürekli bahar diyarı olarak tanımladılar.
Homer, Odyssey’de Elysian Çayırları’ndan Menelaus’un Helen ile evliliği nedeniyle ölümcül bir ölüm yerine gideceği bir yer olarak bahseder.
Cennet, Yunanlıların mükemmel bir yaşam idealini yansıtarak çalışmaktan, sert hava koşullarından ve acılardan kurtulma olanağı sunuyordu. Benzer şekilde, Pindar’ın “Olimpiyat Şiirleri” Champs Élysées’yi saf zevk ve huzurun diyarı olarak tasvir ediyor.
Burayı “kahramanların adil ödüllerini aldığı, çiçek açan çiçeklerle dolu” bir yer olarak tanımlıyor. Böyle bir yere olan inanç, sanatçıların genellikle cennet manzarasındaki kahramanların sahnelerini tasvir ettiği Yunan cenaze sanatında açıkça görülmektedir.
Bu görsel temsiller, değerli olanların kutsanmış bir ölümden sonraki hayata olan kültürel inancını güçlendirdi.
İskandinav: Valhalla ve Savaşçının Cenneti
İskandinav mitolojisinde cennet huzurlu bir bahçe değil, Valhalla adı verilen büyük bir salondu. Burası Odin’in seçilmiş savaşçılarının ölümlerinden sonra yaşayacakları yer. Valhalla sıradan bir oda değildi.
Ragnarök’ün son savaşında savaşmak için 800 savaşçının aynı anda çıkabileceği 540 kapısıyla çok büyüktü.
Einherjar olarak bilinen savaşçılar, günlerini savaşarak ve gecelerini şölen yaparak geçiriyorlardı; bu da İskandinav savaşçı yaşamı idealini yansıtıyordu.
“Şiirsel Edda” ve “Düzyazı Edda”, Valhalla’nın ayrıntılı tanımlarını sunarak, onun savaşta cesurca ölenler için bir ödül olma rolünü vurguluyor.
Poetic Edda şunları söylüyor: “Sanırım Valhalla’nın duvarlarında beş yüz ve kırk kapı var. » Viking gemilerindeki özenli mezarlar gibi arkeolojik kanıtlar Valhalla’ya olan inancı desteklemektedir.
Silah ve zırhlarla dolu bu mezarlar, ölülerin sonsuz savaş ve zaferle dolu bir ölümden sonraki yaşam için hazırlandıklarını gösteriyor.
Antik cennetlerdeki benzerlikler ve farklılıklar
Bu kültürlerin cennete bakış açıları farklı olsa da ortak temalar ortaya çıkıyor.
İster İran’ın bahçelerinde, ister Yunanistan’ın Elysian Çayırlarında, ister Valhalla’nın salonlarında olsun, mükemmel bir ölümden sonraki yaşam fikri, sonsuz mutluluk, barış ve ödüle yönelik evrensel bir arzuyu yansıtır.
Her kültürün değerleri bu cennetleri şekillendirmiştir. Pers cennetleri barışı ve güzelliği vurguluyordu, Yunan cennetleri sonsuz zevki vurguluyordu ve Kuzey cennetleri cesaret ve savaşı yüceltiyordu.
Her kültür dünyevi olandan ilahi olana geçişe tanıklık eder. Pers bahçeleri ve Yunan mezarları gibi fiziksel alanlar göksel bir gerçekliğin dünyevi yansımalarıydı.
Kültürlere ve Antik Yunan’a göre farklı cennet türleri
Kültürler arasında farklı cennetleri keşfetmek, insan özlemlerinin hem çeşitliliğini hem de ortak noktalarını ortaya çıkarır. Yemyeşil bahçeler, sonsuz bahar tarlaları veya savaşçıların büyük salonları aracılığıyla cennet fikri, her toplumun en çok neye değer verdiğine dair bir fikir sunar. Bu eski vizyonlar, öbür dünyaya ilişkin modern algıları etkilemeye devam ediyor.
