Yunanistan’daki Atina Politeknik Okulu’nda cuntaya karşı ayaklanma vesilesiyle, askeri diktatörlük döneminde Yunanistan’da görev yapan bir CIA ajanının kızı Leslie Absher, 1973’te rejimi deviren olayları hatırlıyor.
Leslie, darbeden önce Atina’ya bebekken geldi ve oraya ilk görevinde genç bir casus olan babası tarafından getirildi.
Yunan Muhabir’e yazdığı mektupta, Yunanistan ve CIA’deki babasıyla olan karmaşık ilişkisini anlatırken, “Yunanistan’daki çalışmaları hakkında asla bilemeyeceğim birçok şey var, ancak ona ve Yunanistan’a olan sevgim beni bu tarihi günü asla unutmamaya çağırıyor” dedi.
kaydeden Leslie Absher
17 Kasım 1973’te Yunan ordusu Atina Üniversitesi’nin ana girişini buldozerle yerle bir ederek öğrencileri öldürdü ve yedi yıllık diktatörlüğün sona erdiğinin sinyalini verdi. Öğrencilerin tanklar geldiğinde bile üniversite içinde barikat kurma kararı cesur bir karardı ve cuntanın dağıtılmasına yol açtı.
Ülkemiz bu diktatörlüğün desteklenmesinde rol oynamış olmasına rağmen ABD’de bu günü kutlamıyoruz. Çoğu Amerikalı bunun gerçekleştiğini bile bilmiyor ve günün ve öneminin iyi bilindiği Yunanistan’da bile, üniversiteye karanfil bırakılması da dahil olmak üzere anma etkinliklerinin yavaşladığı ve yıllardır devam ettiği doğru. .
Her Kasım ayında, onlarca yıldır Atina’da yaşayan bir Yunan-Amerikalı arkadaş bölgeyi ziyaret ediyor ve bir çiçek bırakıyor. Daha sonra Facebook’ta katılımın düşük olduğuyla ilgili paylaşımlar yapıyor.
Birkaç yıl önce buldozerle yıkılmış kapıyı gördüğümde ilk başta onu tanıyamadım. Ayaklanmayı onurlandırmak için üniversiteye gittiğimde yerde çarpık bir metal yığınının yattığını fark ettim. Bunun bir enkaz yığını olduğunu sanıyordum. Bana çarpması bir saniye sürdü: Orijinal kapıya bakıyordum.
Oradaydım çünkü Amerikalıydım, diktatörlüğün hoşgörüsünde suç ortağı olan bir ülkenin vatandaşıydım. Ayrıca babamın ilk saha görevinde casus olarak Yunanistan’daki Amerikan varlığının bir parçası olması nedeniyle de oradaydım. Diktatörler iktidara geldiğinde iki yaşındaydım. Dört yıl sonra babamın turnesi bitti ve biz ayrıldık.
O noktada Amerika’daki çocukluğuma dönmem gerekiyordu. Ama olan bu değil. Bir bakıma Yunan olarak kaldım; tabii ki gerçek bir Yunan değil, yarı Yunan. Ülke ve kültürü beni hiçbir zaman tamamen terk etmedi.
Polytechnique ayaklanması sırasında CIA’de bir babaya sahip olmak nasıl bir şeydi?
Diğer çocuklarla casuslar hakkında konuştum, onlar için de durum aynı. Başka ülkelerde büyüyoruz, ebeveynlerimiz başka bir yere atanıyor ve biz ayrılsak bile geride bıraktığımız kültür kemiklerimize gömülü kalıyor. Beş yıl boyunca Atina’da yaşadım, Yunanca konuştum ve Glyfada’daki laiki’ye, markete veya plaja gittiğime dair canlı anılarım var. Ama bende en çok kalan şey bir duyguydu; bir zamanlar tanıdığım ve sevdiğim bir kültürün tanınmasıydı.
O zamandan bu yana, bağ duygularımı güçlendirerek birkaç kez Yunanistan’a döndüm. Yunan kültüründe beni bu kadar bağlı hissettiren şeyin tam olarak ne olduğunu belirlemeye çalıştığımda, genellemeler buluyorum; örneğin, kendini küçümseme ruhu ve duygusal yoğunluğa eğilim. Ancak ülke ve insanlar bundan çok daha karmaşık ve ben bu soruyu hiçbir zaman gerçekten cevaplayamayacağım. Yunanistan’a her gittiğimde ya da Yunanca dinlediğimde ya da konuştuğumda bir parçamın kendimi evimde hissettiğimi biliyorum.
Bu aidiyet duygusu, hayatımın çoğunu Yunanistan’la bağlarım ve orada diktatörlük için görevlendirilmiş bir CIA babasına sahip olmanın nasıl bir şey olduğu hakkında yazarak geçirmemin nedenidir.
İlişkimiz karmaşık. Onlarca yıldır farklılıklarımızla mücadele ettim. Ben liberal eşcinsel bir kızdım ve o da muhafazakar bir casustu. Ve darbe ve diktatörlük hakkında bildiği ya da bilmediği her şeyden yıllarca – öyle görünüyor ki hayatım boyunca – utanç duydum.
Babamı seviyorum ve her ne kadar cuntayla ilgili birçok konuşma yapmış olsak da onun orada yaptığı işin ne anlama geldiğini hiçbir zaman bilemeyeceğim. Diktatörlüklerin destekçisi değildi. Yine de bana göre o hala diktatörlere hoşgörü gösteren Amerikan hükümetinin bir parçasıydı, bu yüzden her yıl bu günde durup hatırlamayı önemsiyorum.
Leslie Absher, Oakland, Kaliforniya’da yaşayan bir yazar ve denemecidir. Anı kitabı Casus Kız, Queer Girl, 13 Kasım 2024’te Brainfood Media tarafından Yunanca olarak yayınlandı.
