Eski Yunanlılar savaş alanında her biri farklı bir amaca uygun çeşitli silahlar kullanıyorlardı. Bazıları birincil silah olarak benimsenirken, diğerleri çatışmalarda yedek silah olarak kullanıldı.
Yakın dövüşte (yakın dövüş) kullanılan antik Yunan silahları, farklı birimlerin savaştığı oluşumları yansıtma ve dikte etme eğilimindeydi. Örneğin, geleneksel hoplit falanks oluşumunun avantajları ve dezavantajları, bu oluşumlarda kullanılan ana silahların özellikleri nedeniyle daha sonraki Makedon varyasyonundan farklıydı.
Ne olursa olsun, antik Yunan silahları çok çeşitli, çok kullanışlı tasarımlara sahipti. Onlar olmasaydı Yunanlılar, fırsatlarla dolu ama aynı zamanda sayısız tehdit de oluşturan antik Akdeniz’de gelişemezlerdi.
Dory (mızrak)
Mızrak, en yaygın antik Yunan silahıydı. Aslında mızrak, ateşli silahların ortaya çıkışına kadar tarihi savaşlarda en sık kullanılan silahtı.
Antik Yunan hoplitlerinin (antik Yunan’ın ağır zırhlı piyadeleri) standart silahı dory’di. Dory terimi ilk olarak Homeros’un eserlerinde kaydedilmiştir ve Truva Savaşı sırasında İlyada kahramanları tarafından birincil silah olarak sıklıkla kullanılmıştır.
2020’de yayınlanan bir akademik makalenin açıkladığı gibi, “Dory, hoplitler için kesinlikle paha biçilemezdi ve başarısının nedeni, ustaca kullanılmasıydı. »
Hoplitler genellikle Yunan olmayan rakiplerine göre daha ağır zırhlıydılar ve falanks adı verilen yoğun nüfuslu bir oluşumda savaşıyorlardı. Dory öncelikle itme silahı olarak kullanılıyordu, ancak durum gerektirdiğinde cirit gibi fırlatılabilecek kadar aerodinamikti.
Mızrağın ucu düz yaprak şeklindeydi ve döneme bağlı olarak genellikle demir veya bronzdan yapılıyordu. Dory’de ayrıca sauroter adı verilen ve mızrak ucu kırıldığında döndürülüp kullanılabilen bir dipçik ucu da bulunuyordu.
Mızrağın sapı genellikle dişbudak veya kızılcık ağacından yapılırdı ve genellikle iki ila üç metre uzunluğundaydı.
Antik dünyanın en büyük ve belki de tarihsel açıdan en önemli savaşı olan Plataea’nın yeniden canlandırılması 25 Temmuz’da Yunanistan’da başlıyor! https://t.co/3gTlFGCEYB dolambaçlı yola değer! pic.twitter.com/RPDmi8fAir
– Miles evde (@Phokion1) 1 Temmuz 2022
Sarissa
Sarissa, Büyük İskender’in babası II. Philip tarafından benimsendikten sonra Makedon ağır piyadelerinin ana silahı haline geldi. Bu, falanks oluşumunda Makedon falanjitlerin kullandığı özellikle uzun bir mızrak veya mızraktı.
Sarissa, doriden daha uzundu ve ortalama dört ila altı metre uzunluğundaydı. Aynı zamanda 0,91 ile 1,81 kilogram arasındaki dory ile karşılaştırıldığında 5,5 ile 6,5 kilogram arasında çok daha ağırdı.
Sarissa, kullanıcısına antik Yunan savaşlarında tipik olarak kullanılan diğer mızrak ve silahlardan daha fazla erişim olanağı sağlıyordu. Bunun karşılığı, sarissa kullanan birimlerin silahlarının ağırlığı ve boyutundan dolayı daha az manevra kabiliyetine sahip olmalarıydı. Bu dezavantajın üstesinden gelmek için Büyük İskender ve diğer bilge askeri beyinler, ordunun ana mızraklı birliklerinin kanatlarını korumak için sıklıkla daha hafif piyade ve süvarileri konuşlandırdılar.
İskender’in ölümünden sonra sarissa, Seleukos İmparatorluğu ve Ptolema Krallığı gibi ardıl devletlerin birincil piyade silahı olarak kullanılmaya devam etti. Aynı zamanda çeşitli şehir devletleri ve ligler tarafından da benimsenmiştir.
Xiphos
Xiphos, antik Yunanlılar tarafından kılıç için kullanılan nispeten genel bir terimdi, ancak modern tarih yazımında daha spesifik olarak kısa, iki ucu keskin, tek elli bir kılıca atıfta bulunur.
Antik Yunan askerlerinin çoğu için, xiphos gibi kılıçlar ikincil silah, mızrak ise birincil silah olurdu.
Ortalama olarak bir xiphos’un uzunluğu 45 ila 60 cm arasındaydı, ancak Spartalıların yaklaşık 30 cm’lik daha kısa kılıçlar kullandıkları biliniyor.
Bu olağanüstü kısa kılıçlar, iki falanks kabaca “itme” anlamına gelen “othismos”ta buluştuğunda yararlı olabilirdi. Bu, iki falanks oluşumunun son derece yakın mesafelerde buluştuğu ve hoplitlerin her birini büyük, ağır kalkanlarıyla, bir şekilde ragbi hücumuyla karşılaştırılabilecek şekilde onlara doğru ittiği zamandı. Xiphos’un daha kısa çeşitleri, normalde çok iyi korunan bir düşmanın açıkta kalan kısımlarının boşlukları arasında çok yakın mesafeden daha kolay kaydırılabilirdi. Ancak hoplit savaşının bu yönü hala tarihçiler arasında hararetli tartışmaların konusudur.
Kopyalar
Bazen machaira olarak da adlandırılan kopis, eski Yunan piyadeleri ve süvarileri tarafından kullanılan tek ucu keskin bir kılıçtı. En belirgin özelliği, onu güçlü bir kesici silah haline getiren öne doğru eğimiydi.
Silahın kavisi ve kesme ve itme kabiliyeti, özellikle atlarının altında daha küçük olan piyadelerle savaştıkları durumlarda, onu süvariler için mükemmel bir silah haline getiriyordu. Kopilerden aşağı yönlü bir baskı alan herkes gerçekten çok kötü bir gün geçirebilir.
Antik Yunan askeri ve yazar Ksenophon şöyle yazmıştı: “Kiphos yerine kopis’i öneririm, çünkü atın sırtının tepesinden yapılan bir machaira kesimi, xiphos’un vuruşundan daha iyi hizmet edecektir.”
Ksiston
Ksiston, uzunluğu 3,5 ila 4,25 m (11 ila 14 ft) arasında değişen, uzun saplı bir mızraktı. Tarihçiler bunun genellikle iki elle kullanıldığına ve duruma göre koltuk üstü veya koltuk altı tutuşuyla tutulabileceğine inanıyor.
Dory gibi, xyston’un da her iki ucunda bir mızrak ucu vardı. Bu, mızrağın kırılması durumunda faydalıydı, ancak ikincil mızrağın ucu, silahın dengesini iyileştirmek için bir karşı ağırlık görevi görebilirdi.
Antik Yunan dilinde, xyston kelimesi, daha önce bahsedilen silahların bazılarında olduğu gibi, bir mızrak ve hatta cirit için oldukça genel bir terim olabilir. Örneğin, Yahudi tarihçi Flavius Josephus, bir tür fırlatılan cirit olan Roma pilumundan xyston olarak bahsetti. Bununla birlikte, modern tarih yazımında, antik Yunan süvarilerinin tercih ettiği silaha atıfta bulunmak için genellikle bir xyston kullanılır.
