Yunan Bağımsızlık Savaşı’nın başlamasını koordine eden Filiki Eteria grubunun bir üyesi olan Alexandros Ypsilantis, 31 Ocak 1828’de bir kahraman olarak öldü.
Yaklaşık 200 yıl sonra, Atina’nın merkezindeki Syntagma Meydanı’na birkaç metre uzaklıktaki küçük bir kilisede kalbi huzur içinde yatıyor.
Savaş kahramanının kalbi, kardeşi Dimitrios’un kalbiyle birlikte, 1821 Yunan Devrimi’nin öncülerinden birinin seçkin öyküsünün anısına gümüş bir kavanozda saklanıyor.
Avrupa’nın her yerinden gelen genç Yunan gönüllülerden oluşan Kutsal Grup’u (Ιερός Λόχος) oluşturan Ypsilantis’in son arzusu, kalbinin mumyalanarak Yunanistan’a gönderilmesiydi.
Dileği, kardeşlerinden biri olan George Ypsilantis tarafından kabul edildi ve onu, bugün hala dinlendiği memleketine geri getirdi.
Ypsilantis’in Yunan Bağımsızlık Savaşına Katkısı
Ypsilantis, 25 Mart 1821’den ve Yunan Bağımsızlık Savaşı’nın patlak vermesinden çok önce, Osmanlı İmparatorluğu’na ilk darbenin Yunanistan dışında vurulması gerektiğine karar vermişti.
Filiki Eteria’nın kurucu üyelerinden Ypsilantis, ayaklanmanın genel planını hazırlamıştı ve bu plan, diğer Yunan isyancıların da katılımıyla Mayıs 1820’de Bükreş’te revize edildi.
Plan, Sırpların ve Karadağlıların isyanına yardım etmek, Eflak’ta bir isyanı kışkırtmaktı.
Konstantinopolis’te iç karışıklığa neden oldu ve şehrin limanındaki Osmanlı filosunu yaktı.
Bundan sonra Ypsilantis Yunanistan’a gidecek ve Mora Yarımadası’nda devrimi başlatacaktı.
Çar İskender tarafından tümgeneralliğe terfi ettirildiği Rus ordusunda savaşan Ypsilantis, Yunan savaşında güçlü bir pozisyona sahip olmak için oldukça nitelikliydi.
8 Ekim 1820’de bir bildiri yayınlayarak yakında Osmanlı’ya karşı isyan başlatacağını duyurdu.
Ypsilantis devrimi başlatmak için Eflak’ı seçti
Filiki Eteria ve faaliyetleri hakkındaki bilgiler ne yazık ki Osmanlı yetkililerine sızdırılmış ve bu durum Ypsilantislileri Eflak’ta isyanın patlak vermesini hızlandırmaya ve bizzat katılmaya zorlamıştı.
Yasal olarak Osmanlılar, Rusya’nın izni olmadan kuvvetlerini Eflak veya Boğdan’a taşıyamazlardı, dolayısıyla Osmanlı oraya asker gönderirse Rusya savaşa girebilirdi.
Moldova valisi Michael Soutsos, Filiki Eteria’nın gizlice üyesi olan bir Yunan Fenerliydi.
Ancak o aynı zamanda bir fırsatçı ve ilticacıydı; Osmanlı İmparatorluğu hükümetine planlanan işgal hakkında gizlice bilgi vermişti.
Ypsilantis, 22 Şubat 1821’de Rus hizmetindeki diğer birkaç Yunan subayının eşliğinde Sculeni’de Prut Nehri’ni geçerek iki Prensliğe girdi.
İki gün sonra Yaş’ta Ypsilantis, “büyük bir gücün, yani Rusya’nın desteğini aldığını” duyuran bir bildiri yayınladı.
Ypsilantis, Osmanlıların isyanı bastırmak için Eflak veya Boğdan’ı işgal etmesi durumunda Ortodoks Rusya’nın müdahale edeceğine inanıyordu.
Ancak Çar İskender hâlâ Kutsal İttifak’ın kararlı bir üyesiydi ve kendisini Ypsilantis’ten ayırmak için hızla harekete geçti.
Ypsilantis, çarın güvenini kötüye kullanmakla suçlandı, ardından rütbesi elinden alındı ve silahlarını bırakması emredildi.
Osmanlılar Eflak’a girmek için asker topluyor
Ypsilantis’in çarla alenen utanması, Eflak’taki ayaklanmayı bastırmak için çok sayıda asker toplamaya başlayan Türkleri cesaretlendirdi.
Ypsilantis’in de parası yoktu ve askerlerine para bile ödeyemiyordu, bu yüzden maaşlarını yağmalamaya yöneldiler. Daha sonra gönüllü toplamak için Bükreş’e doğru yürümek zorunda kaldı.
Bükreş’te Ypsilantis, isyanlarını sürdürmeleri ve Yunan davasına yardım almaları konusunda Ulahlara güvenemeyeceğini anladı.
Ypsilantis ve diğer Yunan liderler, ortak Ortodoks inançlarına dayanarak Ulahların ve Moldovalıların Yunan davasını destekleyeceklerine inanıyorlardı.
Ancak Prenslikler’de Yunan yönetimine karşı büyüyen kızgınlığı ve sonradan Rumen milliyetçiliğine dönüşecek şeyin ilk dürtülerini hafife almıştı.
İşte o zaman Avrupa’nın her yerinden gelen genç Yunan gönüllülerden oluşan Kutsal Grup kuruldu.
Osmanlılar Ypsilantis’i ve Yunan ordusunu yendi
Osmanlılar, isyanı bastırmaya ve sayıca az olan Ypsilantis ordusunu yenmeye hazır 30.000 askerle Tuna Nehri’ni geçti.
Ve trajik bir şekilde, Yunan generalin taktiksel bir hata yaptığı nokta da burasıdır: Türklerin Beyliklere girmesini engellemek için Braila’ya doğru ilerlemek yerine, Iasi’ye geri çekildi.
Burada, bir dizi uzun savaşın ardından Filiki Eteria’nın ordusu yenildi ve son darbe 19 Haziran’da Dragatsani’ye indirildi.
Ypsilantis bundan sonra uzun zamandır planladığı gibi bir daha Yunanistan’a gitmedi. Sonunda Viyana’ya emekli oldu ve 29 Ocak 1828’de kaynaksız bir şekilde öldü.
Bir zamanların gururlu tümgeneralinin son dileği kalbinin çıkarılıp Yunanistan’a gönderilmesiydi ve bu dileği yerine getirildi.
Kalbi, Yunanistan başkanlık konutunun arkasında bulunan 6 rue Stisihorou adresindeki Pammegistoi Taxiarches Şapeli’nde korunmaktadır.
