Yunanistan’ın Atina kentindeki Kerameikos arkeolojik sit alanında, Zarmanochegas adlı Hintli bir Budist keşişin eski bir mezarı bulunmaktadır.
Kerameikos, M.Ö. 12. yüzyılda kurulan antik Atina’nın en önemli mezarlığıdır. Adını Eridanos nehrinin kıyısında yerleşmiş olan Kerameis ilçesinin çok eski topluluğundan almaktadır. Eridanos Nehri buraya aktığında çömlekçilik için ideal turuncu-kırmızı bir kil (Yunanca Keramos) üretti.
Zanaatkar çömlekçilerden oluşan topluluğa Kerameikos, zengin boyalı toprak kaplara ise Kerameikos (Yunancada seramik) adı verildi. Mitoloji, Keramos’un (Ceramus) adını verdiğine inanır. Keramaikos’un çömlekçilik bölgesinin efendisi ve Hindistan’a sefere çıkan şarap tanrısı Dionysos’un ölümlü oğluydu.
11 dönümlük arkeolojik alan, şaşırtıcı tasarım ve kaliteye sahip mezar taşları ve heykellerle doludur. Bu mezarlardan biri Hintli bir Budist keşişe ait. Mezarının üzerinde şu yazı vardı: “Burada, Kızılderililerin atalarının geleneklerine göre kendisine ölümsüzlük veren Barygazalı Zarmanochegas yatıyor. »
Tamil mi yoksa Pencap misyonu mu?
Bilim adamları, Zarmanochegas misyonunun Atina aracılığıyla Roma sarayına bir Tamil kralı mı yoksa Hindistan’dan bir Pencap kralı tarafından mı gönderildiğini tartışıyorlar.
Pakistanlı gazeteci Majid Sheikh, Dawn gazetesindeki makalesinde şöyle bahsediyor: “Öğrencilik yıllarımda, Avrupa’da otostop yaparken, Porus’un (Pencap kralının şu anda Hindistan ve Pakistan arasında bölünmüş bölgesi) büyükelçisinin gizemli bir mezarına rastladım… Tarih bize “Zarmanochegas”ın Lahorlu bir Khokhar Rajput olduğunu ve 85 kölesiyle birlikte Atina’ya ulaştığını söylüyor. Atina’da bir mezarla onurlandırıldı.
RN Dandekar’ın, Bhandarkar Doğu Araştırma Enstitüsü tarafından yayınlanan HİNT-AKDENİZ TEMASLARININ BAZI YÖNLERİ adlı araştırma makalesine göre, Zarmanochegas (Sramanacarya) liderliğindeki bir Pandya elçiliği, MÖ 25’te Bhrukaccha’dan (Barygaza) ayrılmıştı ve bekliyordu. Augustus için MÖ 21’de Sumos’ta imparatora, diğer şeylerin yanı sıra devasa bir piton, devasa kaplumbağalar ve ayaklarıyla ok atabilen kolsuz bir çocuktan oluştuğu söylenen hediyelerle birlikte.
Pandyalar Dravid kökenli bir Tamil hanedanıydı. Bu nedenle, eğer Dandekar’ın bahsettiği şey doğruysa, o zaman Zarmanochegas, Atina üzerinden Roma sarayına giden bir Tamil misyonunun parçasıydı.
Hintli Budist keşiş Zarmanochegas Atina’da kendini yaktı
Güney Kore’deki Hankuk Yabancı Çalışmalar Üniversitesi’nde araştırma profesörü olan Kim Han-Sang HK’ye göre kendini kurban etme, kişinin hayatını gönüllü olarak sonlandırma veya vücudunun bir kısmını genellikle kendini ateşe vererek kendisine teklif etme gibi münzevi Budist uygulamaları ifade ediyor. Kuzey (Mahayana) ve Güney (Theravada) Budist geleneklerinde, kendini yakma, kişinin hayatını ruhsal motivasyon ve güçlü bir kararlılık duygusuyla sonlandırmayı amaçlayan kahramanca bir bodhisattva eylemi olarak görülmüştür.
Zarmanochegas, eski Yunanlıların önünde kendini yakan ilk Hintli keşiş değildi; Ondan çok önce Büyük İskender’in arkadaşı Kalanos ya da Swami Kalyan da bunu yapmıştı.
Makedon ordusu kuzeybatı Hindistan’a ulaştığında İskender jimnastikçi Dandamis ile tanıştı. İskender onun kendisiyle birlikte Yunanistan’a dönmesini istedi ama o reddetti, ancak oradaki Gymnosophistlerden biri olan Kalanos (Hintli Kalyana) fatihi batıya kadar takip etti ve orada öldü. Röportajın hikayesi ve Kalanos’un ölüm hikayesi, Yunan yazar Nicomedia’lı Arrian’ın Anabasis’i gibi çeşitli kaynaklarda anlatılıyor.
Kalanos’un ateşe çıktığı ve gerekli törenle uzandığı yer İran’dı. Bütün askerler izliyordu. İskender böyle bir manzaraya tanık olmanın bir tür nezaketsizlik olduğunu düşünmekten kendini alamadı; sonuçta bu adam onun arkadaşıydı; Ancak Kalanos’un alevlerden geri çekilmeye dair en ufak bir işaret bile vermemesini gören herkes sadece şaşkınlık yaşadı.
Nearchus’un bu olayla ilgili anlatımında, ateş yakıldığı anda İskender’in emriyle etkileyici bir selamlama yapıldığını okuyoruz: borazanlar çalıyor, askerler tek bir uyum içinde savaş naralarını söylüyor ve filler de onlara katılıyor. onların tiz savaş borazanları.
Zarmanochegas Görev Detayları
Strabon’a göre, İmparator Augustus döneminde Zarmanochegas (Sramanacarya) liderliğindeki bir Pandya elçiliği MÖ 25’te Bhrgukaccha’dan ayrılmış ve MÖ 21’de Samos’ta Augustus’u imparatora hediyelerle bekliyordu. diğer şeylerin yanı sıra devasa bir piton, devasa kaplumbağalar ve ayaklarıyla ok atabilen kolsuz bir çocuktan oluşuyordu.
Gerçekten de Konstantin zamanına kadar en az dokuz Hint elçiliğinin Roma imparatorlarını ziyaret ettiği biliniyor. Bu elçiliklerin amacı hem diplomatik hem de ticari olmaktı. Hint felsefesi, Greko-Romen dünyasının düşünürleri üzerinde muazzam bir etki bırakmış gibi görünüyor.
Cassius Dio’nun Roma Tarihi Kitabı LIV’e göre “…zaten tekliflerde bulunan Kızılderili halkı, diğer hediyelerin yanı sıra, daha sonra ilk kez Romalılar tarafından görülen kaplanları da göndererek bir dostluk anlaşması imzaladılar. Yunanlılar tarafından sanırım. Ayrıca ona, Hermes heykellerimiz gibi omuzları ve kolları olmayan ama yine de kusurlu olmasına rağmen ayaklarını sanki elleriymiş gibi her şey için kullanabilen bir oğlan çocuğu verdiler: onlara yay uzattı, füzeler attı. . ve trompeti dudaklarına götürdü.
Bunu nasıl yaptığını bilmiyorum; Ben sadece neyin kaydedildiğini belirtiyorum. Kızılderililerden biri olan Zarmarus, şu ya da bu nedenle, ya bilge kasttan olduğu için hırsla hareket ettiği için ya da geleneksel Hint geleneklerine uygun olarak yaşlılığından dolayı ölmek istiyordu. ya da Augustus’un ve Atinalıların yararına bir gösteri yapmak istediği için (çünkü Augustus Atina’ya gelmişti); – bu nedenle iki tanrıçanın gizemlerine inisiye oldu, söylendiğine göre kendisi de inisiye olan Augustus nedeniyle bu sırlar söz konusu değildi ve sonra kendini canlı canlı ateşe attı.
Zarmanochegas’ın misyonu Hindistan ve Roma arasında daha güçlü bir ilişki yaratma girişimiydi, ancak onun Atina’da kendini yakması Yunanlıları şaşkına çevirdi, tıpkı Kalanos’un birkaç yıl önce Büyük İskender’in Makedon askerlerini şaşırtması gibi.
