Amar Bharati adındaki Hintli bir münzevi (sadhu), neredeyse elli yıldır sağ elini havaya kaldırıp asla indirmeden dünya barışı için kampanya yürütüyor.
Sadhu, Hinduizm’de (bazı durumlarda Budizm ve Jainizm) tüm dünyevi arzuları reddeden dindar bir münzevi veya kutsal kişidir.
Bharati evli ve üç çocuklu bir adamdı ve 1970 yılına kadar Yeni Delhi’de katip olarak çalışmış, o sırada işinden ayrılmış ve ailesini ve arkadaşlarını bırakıp hayatını Hinduizm’in ana tanrılarından biri olan ve aynı zamanda “Tanrı” olarak da adlandırılan Şiva’ya adamıştı. ilkel yogi”.
1973’te, bağlılığını ve “savaşlara karşı kampanya yapmak ve dünya barışını desteklemek” için kolunu kaldırdı. Bunu yaparken, hayatının iki yılı boyunca dayanılmaz bir acıya katlandı, ancak sonunda kolu tüm hissini kaybetti ve kolundaki kaslar köreldi.
Hintli sadhular sıklıkla kefaretin en sert biçimlerine başvururlar; özgürlük ve aydınlanmaya ya da Hindistan’daki eyalet olarak Moksha’ya ulaşmak için aşırı öz disiplin gerektirirler.
Bir Hindu sadhu (kutsal figür) olan Amar Bharati, 1973’te sağ elini kaldırdı ve o zamandan beri kaldırıyor.
Bunu Lord Shiva’ya olan bağlılığının ve dünya barışını destekleme hedefinin bir kanıtı olarak görüyor. Bharati, sıklıkla büyük dini etkinliklere katılan tanınmış bir kutsal adamdır… pic.twitter.com/XQYkrc370j
— Büyüleyici (@fasc1nate) 28 Haziran 2023
Sadhu, History of Yesterday haber sitesine verdiği röportajda şunları söyledi: “Fazla bir şey istemiyorum. Oğullarımız arasında neden kavga ediyoruz? Aramızda neden bu kadar kin ve düşmanlık var? Ben sadece tüm Hintlilerin ve tüm dünyanın birbirleriyle barış içinde yaşamasını istiyorum. »
Bharati artık kemikli bir yapıdan başka bir şey olmayan kolunu bükemiyor ve tırnakları sarmal pençelere dönüşmüş durumda. Onun katlanmış olması gereken acıyı ancak hayal edebiliriz! Hindu çileciliğini Büyük İskender de dahil olmak üzere Hintli olmayanların büyük ilgisini çeken şey, kendini cezalandırmanın bu aşırı biçimleri ve bu eylemlerin ardındaki motivasyonlardır.
Dünya barışı ve Hint kutsal yazıları
Dünya barışı yüzyıllardır Hindu maneviyatının ve kutsal kitapların üzerinde durduğu bir konudur. Bu nedenle Hintlilerin tarihsel olarak oldukça pasifist bir geleneğe sahip oldukları söyleniyor. Eski Kızılderililer, topraklarına barışçıl bir şekilde gelen göçmen dalgalarını asimile ettiler.
Asimilasyon olağanüstü derecede başarılı oldu ve Hindu kutsal metinlerinde barıştan bahsediliyor. Antik Hindistan kökenli çok sayıda dini metinden oluşan Vedalar aşağıdaki ayetleri içerir:
“Bütün canlıları dost bakışıyla göreyim. Toplumda birbirimizi dost gözlerle görelim. »
“Ey her şeyi koruyan Tanrı, toplumumuzun liderleri güçlü ve barışın kurucuları olsun…”
“Gönül birliği ve akıl birliği, nefretin yokluğu. »
Daha sonraki Hindu felsefesinin temelini oluşturan daha sonraki Vedik Sanskrit metinleri olan Upanişadlar, “Dünya bir ailedir” anlamına gelen “Vasudaiva Kutumbakam” kavramını inceliyor ve dünyanın evrensel kabulüyle ilgili.
Vedik ideoloji, Upanişadların dört “büyük sözünden” biri olan “Aham Brahmasmi”yi bahşeder. “Ben Brahmanım” (Ben Tanrıyım) anlamına gelir. Brahma, Hindu tanrısının adıdır ve aynı zamanda “ilahi” veya “kutsal” olarak da tercüme edilebilir. Bu kavram yoga felsefesiyle ilgilidir ve bireysel benliğin veya ruhun “Brahman” veya mutlak olanla birleşmesini anlatır.
Dünya barışı ve Hint ritüeli
Dünyanın en eski Vedik ritüeli olan ve “ateş yakmak ve geceleri yagna yapmak” anlamına gelen Athirathram, aslında dünya barışına ve çevrenin korunmasına yönelik bir çağrıdır. Athirathram Yagam, Hindistan’ın güneybatısındaki bir Brahmin topluluğu olan Kerala Namboodiries tarafından uygulanan birçok Vedik ritüelden sadece bir tanesidir.
Bu Vedaların daha pratik bir uygulamasıdır. Bu Yagam’ın mesajı, çevrenin tam olarak korunmasıyla birlikte tüm insanlık için barış ve refahtır. Athirathram Yagam’ın temel amacı, kirliliğin olmadığı bir çevre sağlamak için atmosferi temizleyerek pozitif enerji dalgaları yaymaktır.
Hindistan’ın jimnastikçileri
Hint felsefesinde iki tür Vedik aktivitenin olduğu söylenir. Bunlardan ilki, katılım yoluyla bağlılık yaratan etkinliktir. İkincisi, kopuşu ve yüce iyiliği uyandıran şeydir. Vedizm’in Hinduizm’i şekillendiren en eski ve en önemli Hint dinlerinden biri olduğunu belirtmekte fayda var.
Nişanlılığın dünya ve ahirette şehvetle motive edildiği, ayrılmanın ise arzudan arınmış ve ilimle motive edildiği söylenmektedir. Kendini tamamen meşguliyet faaliyetine adayan insan, tanrılarla eşit hale gelir, ancak kendisini serbest bırakmaya adayan adam, beş unsuru bile aşar.
“Çıplak filozoflar” veya “çıplak bilgeler” anlamına gelen Gymnosophists, Yunanlıların – özellikle de MS 1. yüzyıla ait yazılarında Plutarkhos’un – Hint çileciliği uygulayan ve yiyecek, giyecek ve barınmayı neredeyse kabul eden bir grup bireye verdiği terimdi. kullanışsız. Gymnosophistler bile bunları düşüncenin saflığına engel olarak görüyorlardı.
İngilizce çilecilik terimi, orijinal olarak “eğitim vermek” veya “egzersiz yapmak” anlamına gelen Yunanca “askesis” kelimesinden gelir. Çıplaklık, Hindistan’daki Hindu, Jain ve kaderci çileciler tarafından, giyim de dahil olmak üzere tüm maddi mallardan vazgeçtiklerini bildirmenin bir yolu olarak uygulandı ve bazı durumlarda da hala uygulanıyor.
Vedalar bazı pasajlarda, tanrıların kendi statülerini kazandıklarını ve hatta tüm evreni, fiziksel ve ruhsal öz disiplin ve bedensel nefretin sıkı uygulaması yoluyla elde edilen münzevi iç ısılarının (tapas) gücü aracılığıyla yarattıklarını iddia eder. Tapas terimi, ısıtmak veya yakmak anlamına gelen Sanskritçe bir kökten türetilmiştir ve dini güce ulaşmaya yönelik çeşitli münzevi yöntemlerden birine atıfta bulunur.
Bazı çileciler yalnızca meyveleri, yabani bitkileri ve kökleri yerler ya da yalnızca tarlalardan elde edilen tahılları yerler. En ünlüleri arasında “beş ateş” ritüelini uygulayan münzeviler var. Bu ritüel etrafınızda dört ateş yakmaktan ibarettir; beşincisi güneştir. Dahası, “mızrakların üzerinde yatan” çileciler çivili yataklarda uyurlar.
Dünya barışı için dua edin
Tövbe Hintliler için yeni bir şey değil ve daha önce de belirtildiği gibi ‘Dünya tek bir ailedir’ anlamına gelen ‘Vasudhaiv Kutumbakam’ ideolojisinin genel kültürde hayati bir öneme sahip olduğu artık açık. Bu nedenle dünya barışı Hintliler, özellikle de Hindular, Budistler ve Jainler için de büyük önem taşıyor. Amar Bharati, bu eski Hint yaşa ve yaşatma ideolojisinin ve dünya barışı ideolojisinin bir tezahürüdür.
